No hurries, no worries. Als je meer van mijn blogs hebt gelezen zie je dit waarschijnlijk wel vaker terugkomen in mijn schrijfsels; stoppen met haasten, de tijd nemen voor dingen, aanwezig zijn in het moment, enzovoort. Ook zijn er heel wat schrijvers die hier complete boeken aan toegewijd hebben. Het is zo krachtig dat het al deze aandacht ook meer dan waard is. Het lijkt zo subtiel, maar het maakt zo’n groot verschil in je leven.
Wanneer je de tijd neemt voor dingen ontstaat er ineens een bewustzijn voor zoveel meer dan slechts het doel waar je jezelf heen probeert te forceren. Haasten zorgt er vooral voor dat je ziet dat het doel wat je voor ogen hebt er nog niet is. Het zorgt ervoor dat je op een stressvolle, nogal reactieve manier te werk gaat en een beetje het overzicht in alles verliest.
Haasten maakt blind
Je hebt één manier in je hoofd zitten waarmee je iets voor elkaar probeert te krijgen en dat moet DE manier zijn waarop het gaat gebeuren. Dit staat je aanpassingsvermogen op situaties in de weg, en buiten dat maakt het je blind voor alle andere kansen en mogelijkheden die voor het oprapen liggen om je heen. Meerdere wegen leiden naar Rome bevat meer wijsheid dan je denkt. Je weet niet altijd wat het beste is voor jezelf. Je weet niet altijd wat de beste manier is om ergens te komen. Het is al fijn dat je iets van een richtingsgevoel hebt. Maar durf de controle iets te laten vieren en neem de tijd om in je op te nemen wat er allemaal gebeurt in het huidige moment. Neem de tijd voor dingen en je zal zien dat dit vaak nog snellere wegen blootlegt dan je gehaaste gedrag wat alleen die ene weg zo snel mogelijk probeert af te leggen. Stop met haasten en neem de tijd voor dingen.
Hoe neem je de tijd in een druk leven?
Ik was altijd iemand die teveel dingen inplande, altijd overal bij wilde zijn, tegen iedereen ja zei en daardoor zo’n volle planning creëerde elke dag dat ik altijd onderweg was van de ene afspraak naar de andere. Ik was altijd te laat, had nooit even een rustmomentje en was altijd aan het haasten. Op een gegeven moment, toen ik al een tijd bezig was met dingen zoals meditatie en een gezondere levensstijl zag ik in dat ik er zelf voor zorgde dat ik mijn leven als druk ervaarde. Ik kon ook minder dingen per dag inplannen. Wilde ik echt overal bij zijn, of dacht ik dat maar? Moest ik echt tegen iedereen ja zeggen, of was nee ook een antwoord? Als ik mijn planning kon vullen met tijd voor andere mensen, waarom dan geen momenten voor mezelf inplannen? Toen ik minder begon te plannen met en voor andere mensen, meer tijd voor mezelf begon in te plannen, toen ontstond er letterlijk meer ruimte voor mezelf. Er ontstond meer ruimte om te groeien, meer ruimte voor bewustwording, meer ruimte voor rust en meer ruimte voor dingen waar ik eerder geen tijd voor dacht te hebben.
Tijd en prioriteit
We hebben allemaal voldoende tijd. De ene persoon heeft meer verantwoordelijkheden op zich genomen dan de ander, maar dat is ergens een keuze geweest die je zelf hebt gemaakt. Je kunt dit vanuit de slachtofferrol bekijken en de omstandigheden de schuld geven, maar daarmee houd je jezelf dan ook precies waar je bent. Je kunt ook de verantwoordelijkheid nemen voor waar je nu bent, dat geeft je de kracht om de huidige situatie te overstijgen als deze je niet aanstaat. Die keuze ligt bij jezelf. We hebben allemaal evenveel uren per dag, dagen in de maand, en ook evenveel maanden in het jaar. Wat je ermee doet is aan jou. Het gaat om prioriteiten, niet om tijd.
Spreek je nog steeds met mensen af die je energie kosten? Plan je nooit momenten van vrije tijd voor jezelf in? Dit zijn allemaal je eigen keuzes. Wanneer je beter leert plannen ontstaat er meer ruimte. Plan ruim, gun jezelf de tijd om te ademen tussendoor. Plan meer tijd dan je nodig denkt te hebben voor iets, plan alles veel ruimer dan je denkt dat nodig is. Het is een fijn gevoel als je niet continu op de tijd hoeft te letten. Haasten en altijd achter de feiten aan rennen doet zoveel meer met je dan je denkt. Dit ga je pas ervaren op het moment dat je ermee stopt en weer begint te ademen.
Wanneer je de tijd neemt
Toen ik de tijd begon te nemen voor dingen werd ik eerst heel erg rusteloos. Ik was dit natuurlijk altijd al, maar dit was mijn leven, ik was er niet eens van bewust dat ik zo rusteloos was omdat ik altijd aan het racen was, ik rende achter de feiten aan alsof de klok met een zweep achter me aanzat. Rusteloosheid, een enorm spanningsveld, weggestopte emoties, gedachtestromen van de meest onnozele dingen tot de meest fucked up shit gingen door me heen. Maar dit zat er altijd al, en er werd alleen maar meer en meer aan toegevoegd hoe langer ik doorging met het tempo waarop ik leefde.
Tijd om van de linkerbaan te gaan en even gas terug te nemen
Met de kennis dat alles toch al in me zat kon ik me eraan overgeven om alles gewoon te gaan observeren. Ik begon alles toe te laten en ik ging door een enorme rollercoaster die me door diepe donkere ravijnen trok om vervolgens nieuwe hoogtes te bereiken. Ik werd steeds bewuster en wilde hierdoor vanzelf steeds beter voor mezelf gaan zorgen. Ik wilde meer ervaren, meer voor mezelf, minder voor de ogen van een ander. Ik voelde steeds meer aan wat ik echt wilde en werd steeds minder gevoelig voor wat ik altijd dacht te moeten doen en bereiken. Ups en downs, maar op de lange termijn altijd in de richting van meer rust, meer voldoening, meer energie en meer helderheid.
Grenzeloos ontwikkelen
Ik ben ondertussen de dertig gepasseerd en ik kan niet zo goed in woorden uitdrukken wat ik precies ervaar, maar het voelt alsof ik mezelf alleen maar verder ontwikkel en vooruit ga. Ik zie en vang op van veel mensen om me heen dat ze in een sleur komen, zichzelf niet meer lijken te ontwikkelen en op een gegeven moment een soort van geaccepteerd hebben wat ze doen, wat ze hebben en waar ze staan in het leven, ook al is het niet wat ze willen, ook al hebben ze nog zoveel dingen die ze zouden willen ervaren. Waarom zou je dan niet voor jezelf kiezen? Het is onzin dat je op een gegeven moment niet meer vooruit kunt gaan. Het is onzin dat je op een gegeven moment maar moet accepteren wat het is en je de zogenaamde piek van je leven al achter de rug denkt te hebben. Omdat de massa dit is geleerd en hiernaar leeft wil niet zeggen dat je dit maar als een schaapje moet volgen. Durf jezelf te zijn en durf je eigen pad te bewandelen. Het voelt misschien veilig om een deel van de kudde te zijn en te doen en denken zoals de mensen om je heen. Maar deze illusie van veiligheid gaat je geen voldoening geven. Je zal altijd een leegte proberen te blijven vullen met allerlei bullshit dingen die het nooit echt zullen gaan vullen. Je blijft alleen maar uitstellen en verder verwijdert raken van wat je echt voelt van binnen.
Neem de tijd voor dingen en begin toe te laten waarvoor je op de vlucht bent. Stop met haasten, stop met pleasen. Neem tijd voor jezelf, neem verantwoordelijkheid voor de situatie waar je in zit. Adem, observeer en weet dat alles voorbij gaat. Weet dat alles goedkomt en weet dat je niet hoeft te weten wie je bent. Durf die verhalen los te laten en weet dat je al genoeg bent door gewoon je interesse door het leven te volgen. Je hoeft niets of niemand te zijn, dus je mag alles en iedereen zijn. Speel de rol in het leven die je wilt spelen en geniet daarvan. Gun jezelf de tijd om te lachen, gun jezelf de tijd om te huilen. Neem de tijd voor dingen. Het zal vanzelf je leven verrijken.
Live, Love, Shine.
Mark
